Still Strong💪🏼

Ik ben er nog!✊🏻 en ben sterk💪🏼

Ik ben trots op waar ik vandaan kom, waar anderen vergeten, vergeet ik niet, ik zie mijn dorp veranderen die in het natuur reservaat de Amsterdamse Waterleiding Duinen ligt.

Vroeger voordat Zandvoort een groot dorp werd waar veel toerisme naar toe trekt had Naast dat er buiten de hekken van het reservaat een kerk en een paar huisjes en daarna werd het uitgebreid met hotels om het aantrekkelijker te maken om naar Zandvoort te komen. Ook stonden voordat er hekken werden geplaatst in het natuurreservaat Amsterdamse Waterleiding Duinen in Zandvoort nog huisjes wat van voor dat het waterleidingbedrijf PWN werd werkhuizen zoals een pomphuis waar je ook je gezin in kon stichten.

Er stonden dienstwoningen verspreid door het hele duinreservaat, je hebt nu nog aantal huisjes wat na bombardementen van de Wereldoorlog 2 goed zijn behouden en hadden overleeft en dat is het oude pomphuis wat nu wordt gebruikt als schuilplaats voor vleermuizen.

Langzaam  verdwijnt onze traditie omdat er steeds meer van buiten Zandvoort in Zandvoort komen wonen en de echte oude Zandvoorters verdwijnen maar ook mijn Zandvoortse Cultuur daardoor verdwijnt, de echte duinmens verdwijnt die is nog maar heel zeldzaam  daardoor en die nog bewust om gaat met zijn wortels zoals ik.

Ook houden we de herinneringen niet meer zo in eren omdat de echte Zandvoorters verdwijnen en wordt waar wij van af stammen en van wie wij afstammen langzaam zeldzaam in de Zandvoortse samenleving omdat alles van buiten Zandvoort in mijn dorp komen wonen en die tradities niet serieus neemt omdat het hun cultuur niet is en niet geinteresseerd in mijn oude Zandvoortse cultuur is.

Hellaas is veel verdwenen zoals de mensen die het echte Zandvoortse dorpsleven naspelen bij Vereniging de Wurft en hoe de mensen met elkaar leefden het naspelen hoe het in die tijd als oude Zandvoorter er aan toe ging en hoe dat leven was met nog de oude traditionele kleding die werd gedragen verdwijnt ook.

Alles verdweint mijn hart huilt hiervan alsof er een stuk van je verleden steeds meer wordt gewist zoals de zondagskleding weten we het straks nog?, de strandkleding, de visserskleding en ook hoe ze de duinpiepers rooiden op het land weten we straks niets meer van af maar ook niet te vergeten wat mijn familie droeg en dat is de traditionele kleding van de Koddebeiers ook wel duinwachtter of duinpolitie genoemd en dan heb je ook nog de jachtopzieners uit beide lijnen komt mijn bloed vandaan, ook naast hoe het vroegere leven in het dorp was heb je ook het leven in de duinen en als visser waar niets meer over verteld wordt dat gaat ook steeds meer verdwijnen, wij weten straks niet meer waar wij vandaan komen , wie wij waren 100den jaren geleden wij hebben geen indentiteit meer want er wordt niet meer naar omgekeken en dan moet je mij hebben ik vertel jou er juist wel over hoe het leven was en daar komt nog wat over op mijn website te staan want ik kan straks waar anderen niet kunnen vertellen wel vertellen over mijn voorouders waar anderen nu bijna niet meer kunnen.

Waarom I Still Here?

In de wereld van de First Nations (Indianen) zie je deze tekst steeds terug komen. Ik ben er nog✊🏻 zei hadden de genocide maar wij als Nederlanders ook, wij hadden Adolf Hitler die heel Nederland mijn land wilde uitroeien door mijn voorouders naar de concentratie kampen te sturen maar mijn opa is ontsnapt en heeft ondergedoken gezeten bij een mevrouw Smit uit Wieringerwerf. Als mijn opa niet was ontsnapt dan was ik hier nu niet maar soms denk ik nog wel eens wat ik hier doe op aarde aangezien mijn trauma's en leed wat de mensheid heet diepe wonden heeft nagelaten en er nog steeds weer bij komen dat ik denk wanneer stopt het wanneer gaan de mensen mij nou is accepterdn en respecteren dan 2 maanden de ene ellende na de andere ellende te moeten ondergaan, ik heb niets anders in mijn leven aan een bak vol met ellende te moeten ondergaan en het is allemaal begonnen dat ik 4 was met scheiding ouders en ook gepest werd op de Duinroos in Zandvoort en moest toen uiteindelijk naar een andere school. Gelukkig ben ik hier nog want probeer van elke dag een feest te maken en te denken van morgen weer een nieuwe betere dag.